به گزارش پایگاه خبری پیداگرنیوز، در کنار تپه‌های بلند شهری که به چشمِ بسیاری عادی می‌نماید، نابینایان با قامتِ آرامی به زندگی می‌نگرند و با حواسِ دیگرشان جهان را می‌فهمند. هر قدمِ آرام در کوچه‌های شهر، داستانِ تلاشِ بی‌صدای زنان و مردانی است که با چشمانی بسته اما ذهنی روشن به دنبال راهی برای گفتن، برای حضور و برای بودن هستند.

نور را نمی‌بیند، اما با ذهن خود به صدا، بافت و آهنگ فضا وزن می‌دهد. چشم هایی که با باز شدن صبحگاهی، نقشه‌ روز را می‌نگارند؛ همان گوشِ تیز نابینایان است که به زمزمه‌های زبان، موسیقی و گفت‌وگوی هم‌سفران، جایِ خالیِ چشم‌ها را پر می‌کند. این یک رازِ زیستن است، یافتن روشنایی در لایه‌های پنهانِ صُورتی که نمی‌توان مطمئن شد با دیدن.

روز جهانی نابینایان همانند شمعی است که در بادِ فراموشیِ در جامعه روشن می‌ماند. این روز به ما یاد می‌دهد که راه‌ها و استانداردها تنها با دیدنِ چشم‌ها سنجیده نمی‌شود، بلکه با درکِ هم‌دلانه از نیازها و توانمندی‌های دیگران ساخته می‌شود. آیا تا به حال به صدایِ یک دستِ که به گامِ آهنگینِ پیاده‌رو می‌چرخد گوش داده‌ای، یا به آرامیِ یک دستِ راهنما که دنیا را به حرکت در می‌آورد؟

داستان‌ها از خیابان‌های پهن تا کتابخانه‌های صبور، از کتاب‌های بِریل تا شهرهای بی‌صدا، همواره به ما می‌گویند که نابینایان چگونه با خلاقیتِ انسانیِ خود، محدودیت‌ها را به فرصت‌ها بدل می‌کنند. آنان با حسِ زمان، با نقشه‌هایِ صوتی و با هم‌سازیِ جامعه، مسیرهایی می‌سازند که دیگران اشتراکِ همان مسیر را فراموش می‌کنند.

جامعه‌ای که برای نابینایان فضایی امن و قابلِ دسترسی می‌سازد، در واقع به همه‌ افراد این امکان را می‌دهد تا با اعتماد به نفس زندگی را تجربه کنند. بلندپروازی‌های کوچک و بزرگِ آنان، همانند چراغ‌هایی‌اند که در شبِ شهر روشن می‌شوند تا مسیر را روشن کنند نه برای فردی خاص، بلکه برای تمام کسانی که به دنبال راهی روشن در برابرِ چالش‌ها هستند.

به جای تعجب از تفاوت‌ها، بیایید به هماهنگیِ انسان‌ها گوش بسپاریم، طراحیِ شهری با خط‌های صوتی، سیستم‌های راهنمایی دقیق برای پیاده‌روها، و فضاهای مشترک که به‌شکلِ امن و قابل دسترسی باشند. اینها نه تنها برای نابینایان، بلکه برای هر فردی که به داشتنِ استقلال و سوادِ تجربه‌مندِ زندگی اهمیت می‌دهد، ضروری‌اند.

روز جهانی نابینایان نه تنها یادآور حضور روشن دلان در جامعه است، بلکه فرصتی است برای شنیدن صداها ، لمس نورهایی که از طریق دیگر حواس روشن می‌شود و تعهدی که همه ما به زیستن برابر، به یکدیگر داریم.

گرامی داشت روز عصای سفید به ما می آموزد که نورِ واقعی از درون می‌تابد، از همدلی، از دست‌های کمک‌رسان، از کلامِ احترام و از فرصتی برای شنیدن صدایِ کسانی که به چشم نمی‌بینند اما با قلبِ باز جهانی را می‌سنجند. بیایید با هم بنشینیم، بشنویم و با عمل ثابت کنیم که حضور هر نفر، بی‌اثر نیست و هر نورِ کوچکی می‌تواند آفتابِ فردا را برای همگان روشن‌تر کند.

سرتیپ دوم پاسدار حمید علینقیان پور فرمانده انتظامی استان اصفهان